Skip to main content

வாழ்வே மாயம்.... தொடர் பதிவு I V











சில நேரங்களில் வாழ்வின் சில பகுதிகள் இறுக்கமாய் நம்முள் பதிந்து....ஒரு புதிய பரிமாணத்தை நமக்கு கொடுக்கும்...புறத்தில் அது ஏதோ பெரிய.. இழப்பைப் போல் இருந்தாலும் அது புதிய விசயங்களின் பிறப்பாய்த்தான் இருக்கும்...

இதுவரை...

பாகம் 1 - http://maruthupaandi.blogspot.com/2010/04/i.html
பாகம் 2 - http://maruthupaandi.blogspot.com/2010/04/i-i.html
பாகம் 3 - http://maruthupaandi.blogspot.com/2010/04/i-i-i.html

அப்படித்தான் ஆகிப்போனது எனக்கும்...ஒரு இறப்பில் ஓராயிரம் புதிய விசயங்கள் என்னுள் பிறந்தன....சரி....ஊர்தியோடு சேர்ந்து நாமும் ஊர்வோம்.............

இனி....

அமரர் ஊர்தியின் உள்ளே இருந்த எனக்கு தலை மெதுவாக சுற்றத் துவங்கியது.. உள்ளே உடலின் அருகே இருந்த...எனக்கு...அசைவற்ற.. சலனமற்ற... மாமாவின் உடலை பார்க்கும் போது...அந்த உடல் உடுத்தி உண்டு.... சிரித்து... அலங்கரித்து...விளையாடி.... வாழ்வின் எல்லா பூரிப்புகளையும் அனுபவித்து...கவலைகளில் கலங்கி..எத்தனை எத்தனை ஆட்டங்கள்....!


அவரது திருமணம் நடந்த சமயம் என் நினைவில் வந்தது...அத்தனை சிறப்பாய்....அந் நாள் அ.தி.மு.க அமைச்சர் திருநாவுக்கரசர் தலைமையில் நடந்தேறியது.....வாழ்வில் எத்தனை குதுகலங்கள்......இன்று.. அந்த சம்பவங்களுக்கு எல்லாம் எந்த வித சம்பந்தமும் எனக்கில்லை என்னுள் இருந்து அனுபவித்ததது ஏதோ வேறு ஒன்று நாங்கள் வெறும் கருவிதான் என்று உடலின் பாகங்கள் எல்லாம்... வெறும் கட்டையைப் போல கிடந்தன......!

நிலையாமையின் உச்சத்தில் அமர்ந்திருந்த எனக்கு...உலகோடு எந்த தொடர்பும் இல்லாத ஒரு நிலை ஏற்பட்டது.. எனக்குள் எந்த எண்ணங்களும் ஏற்படவில்லை..சுற்றி இருந்தவர்களை பார்த்த போது அவர்கள் தலைகளை திருப்பி.....வெளிப்புறமாக பார்த்துக்கொண்டு உள்ளிருக்கும் சூழ் நிலையிலிருந்து தங்களை விடுவிக்க முயற்சி செய்து கொண்டிருந்தார்கள். வாகனம் இராயப்பேட்டையிலிருந்து டாக்டர். ராதகிருஷ்ணண் சலை வழியே சென்று கொண்டிருந்தது.... நான் வெளி நோக்கி பார்வையை செலுத்தினேன்....

ஆச்சர்யத்திலும் ஆச்சர்யாமாய் வெளியில் உள்ள எந்த நிகழ்ச்சியோடும் என் மனது தொடர்பு கொள்ளவில்லை அதாவது கண்கள் கண்ட காட்சியினை மனம் விவரித்து பார்க்கவில்லை. ஸ்கூட்டரிலும், பைக்கிலும்..பேருந்திலும்.... நடை பாதையிலும் மக்கள் ...மக்கள்...மக்கள்....சுற்றிலும் மனிதர்கள்....ஆனால் அத்தனை பேரும் பொம்மைகளாய் எனது கண்ணுக்கு காட்சியளித்தார்கள்.


அனைவரின் உடலும்..ஏதோ காரியமாக பொம்மைகளாய் அங்கும் இங்கும் அலைந்து கொண்டிருப்பதாய் பட்டது. இந்த உடலை எல்லாம் உருவமில்லா ஏதோ ஒன்று...ஆட்டுவிப்பது போல தெரிந்தது...எல்லாம் போலியாய் பட்டது. ஏதோ ஒரு மாயையில் தனக்கும் தன்னை சுற்றியும் சில நியாயங்களை உருவாக்கி கொண்டு ஒரு வாழ்க்கை நடந்து கொண்டிருப்பாதாய் பட்டது.


எல்லா மனிதர்களும் இறப்பு என்பது தங்களுக்கு வெகு தூரம் இருப்பாதாகவும் தாங்கள் கோடானு கோடி ஆண்டுகள் வாழப்போவது போன்ற ஒரு எண்ணத்தில்....ஓடிக்கொண்டே இருக்கிறார்கள். ஒரு நாள் சட்டென்று எல்லாம் நின்றவுடன் அவர்களின் கனவுகள் எல்லாம்...கலைந்து போன வானவில்லாய் மறைந்து விடுகின்றன். இதை உணர்ந்தால்...மனிதன் எப்படி மனிதனை வதைப்பான்..? வன்முறை ஏது....?

எல்லா நியதிகளும் மனிதர்கள் தங்களின் வசதிக்காக ஏற்படுத்திக்கொண்டது....அந்த நியதிகளே மனிதனின் வாழ்வியல் முறைகளையும் வாழ்வாதாரங்களையும் தகர்க்கும் என்றால் அப்படிப்பட்ட நியதிகளின் அவசியமே நமக்கு தேவையில்லைதானே? சாதாரணனின் இந்த எண்ணங்கள் சரியா தவறா? என்று கூட மனிதர்கள் வாதிடலாம்....

மிக நீண்ட பயணமாகத்தான் எனது இந்த அமரர் ஊர்தியின் பயணம் இருந்தது....மெளனத்தால் நிரம்பிய அர்த்தங்கள் நிறைந்த ஒரு பயணம்....

வீடு வந்தது......வாகனத்தில் இருந்து கூட்டத்தை பிளந்து... நாங்கள் இறங்கினோம்....!கூட்டம் குய்யோ முறையோ என்று கதறியது......உடல் கீழே இறக்கி வீட்டுக்குள் கொண்டு செல்ல எத்தனிக்கப்படது. அப்போது கூட்டத்தில் இருந்து ஒரு உறவினர் அடித்தொண்டையிலிருந்து கத்தினார்...

" வீட்டுக்குள்ல உடம்ப கொண்டு போகாதீங்கப்பா......" நான் திடுக்கிட்டு திரும்பிப் பார்த்தேன்......


தேவா. S



(தொடரும்...)

Comments

தற்கொலை என்பது கோழைத்தனம். ஆத்திரக்காரனுக்குப் புத்தி மட்டு என்பார்கள். ஆத்திரத்தில் அவசரப்பட்டு முடிவெடுத்து மீண்டும் மீண்டும் உற்றாரை காயப்படுத்துகிறார்கள்.
Chitra said…
எல்லா மனிதர்களும் இறப்பு என்பது தங்களுக்கு வெகு தூரம் இருப்பாதாகவும் தாங்கள் கோடானு கோடி ஆண்டுகள் வாழப்போவது போன்ற ஒரு எண்ணத்தில்....ஓடிக்கொண்டே இருக்கிறார்கள். ஒரு நாள் சட்டென்று எல்லாம் நின்றவுடன் அவர்களின் கனவுகள் எல்லாம்...கலைந்து போன வானவில்லாய் மறைந்து விடுகின்றன். இதை உணர்ந்தால்...மனிதன் எப்படி மனிதனை வதைப்பான்..? வன்முறை ஏது....?

........ சரியாக சொல்லி இருக்கிறீங்க. எனக்கு தெரிந்தவர் ஒருவர், வேலை வேலை என்று இருப்பார். " இப்போ சம்பாதிக்கிற வயது. retirement ஆனப்புறம் என்ன செய்ய போறேன்? நல்லா life என்ஜாய் பண்ணிக்கிறேன்" என்பார். இப்பொழுது, blood pressure முதல் பல ஆரோக்கிய பிரச்சினைகள். கவனம் குறைந்தால், heart-attack வரும் அளவுக்கு உள்ள உடல் நலத்துடன் கவலையுடன் வாழ்க்கையில் இருக்கிறார். அவருக்கு வயது ரொம்ப குறைவுதான்.
//தாங்கள் கோடானு கோடி ஆண்டுகள் வாழப்போவது போன்ற ஒரு எண்ணத்தில்....ஓடிக்கொண்டே இருக்கிறார்கள். ஒரு நாள் சட்டென்று எல்லாம் நின்றவுடன் அவர்களின் கனவுகள் எல்லாம்...கலைந்து போன வானவில்லாய் மறைந்து விடுகின்றன்.//

மனதில் பதிந்த வரிகள்.. எழுத்துப் பணி தொடரட்டும்..

Popular posts from this blog

ஆனந்த யாழை மீட்டுகிறாய்.....!

ஒரு அடைமழை நாளில் அதன் சாரலை வாங்கிக் கொண்டு வாசலோரம் அமர்ந்திருக்கையில் கிடக்கும் சுகமொன்றை நீ பிறந்த அன்று உணர்ந்தேன் என் மகளே...! கனவுகளோடு வாழ்க்கையைத் தொடங்கியவனின் மடியில் வந்து விழுந்த கவிதையொன்று என் கண் முன்னே வளர்ந்து நின்று அன்பினால் என்னை ஆளும் விந்தையொன்றை காலம் எனக்கு சமைத்துக் கொடுத்ததடி பெண்ணே உன் வடிவில்..! உன் செல்லக் கோபங்களும், தொடர்ச்சியான கேள்விகளும், ஆளுமையான அதிகாரமும் தீர்ந்தே போகாத நேசமும் என்று இறவனின் கரங்கள் நேரடியாய் என்னை ஆசிர்வதிக்கும் அலாதி சுகத்தை நீதானடி எனக்கு எப்போதும் கொடுத்துக் கொண்டிருக்கிறாய்... ஜடை பின்னுமளவிற்கு உனக்கு முடி வளர்ந்திருந்த தினமொன்றில் நீ கவிதையாய் தலை துவட்டிக் கொண்டிருந்த அந்த கன்னிக்காட்சியை என் விழிகள் விரிய பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்....உன்னை இழுத்து அணைத்து உச்சி முகர்ந்து உனக்கான முதல் ஜடையை ஆசையாய் நான் பின்னிப் பார்க்கையில் ஆசையாய் தாயொருத்தி முதன் முதலாய் தன் குழந்தைக்கு முலை பொறுத்தி பாலூட்டும் சுகமொன்றை உணர்ந்தேன் என் மகளே...! உன் பிஞ்சு விரல்களில் நான் நகம் நறுக்கும் தருணங்களில் எல்

குணா....!

இந்தப் படம் வந்த 1992ல் எனக்கு பைத்தியக்காரத்தனமான படமாகத் தோன்றியது. முழுப்படமும் அபத்தமாய் தெரிந்தது. குணாவுக்கும் அபிராமிக்குமான காதல் காட்சிகள் மட்டும் கொஞ்சம் சலிப்பில்லாமல் தோன்றியது. மற்றபடி சுத்தமாய் பிடிக்காத ஒரு திரைப்படமாய்த்தான் குணா எனக்கு இருந்தது. காலங்கள் கடந்து இங்கும் அங்கும் பயணித்து ஏதேதோ காரியங்கள் அழிந்துபோய் காரணங்களை பிடித்துத் தொங்கிக் கொண்டிருந்த ஒரு உன்மத்த நிலை ஓய்ந்து போய் குணாவை இப்போது பார்க்கும் பொழுதுதான் புரிகிறது ஜீனியஸ் என்ற வார்த்தையின் அர்த்தம் என்னவென்று. கமல்ஹாசன் என்னும் நடிகனுக்குள் இருக்கும் தேடல்தான் நிஜமான ஆன்மீகமாய் இருக்க முடியும் ஆனால் அதை கமல் ஆன்மீகம் என்று ஒத்துக் கொள்ளமாட்டார். ஆன்மீகம் என்ற பதம் இப்போது எங்கெங்கோ யார் யாருக்கோ வெவ்வேறு காரணங்களுக்காகப் பயன்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் இந்தக் காலச்சூழலில் எனக்கும் கூட இந்த ஆன்மீகம் என்ற வார்த்தைப் பயன்பாடு கொஞ்சம் குமட்டிக் கொண்டுதான் வருகிறது. தேடலில் இருப்பவர்கள் தேடிக் கொண்டிருப்பவர்கள், இது எதனால், இதன் காரணம் என்ன? எனக்கு இப்படித் தோன்றுகிறதே ஏன்?  இந்த உடலுக்குள் தோன்றும் பல

இரவு...!

இரவுகளின் நீட்சிகள் படம் போல பகலிலும் தொடரும் ஒரு அற்புத அனுபவம் வாய்த்திருக்கிறதா உங்களுக்கு...? ஆமாம் இரவு எப்போதும் அலாதியானது...அதுதான் சத்தியத்தின் முகமும் கூட..வெளிச்சத்தின் மூலம் இருள்....! எல்லா ஒளிகளின் கருவறை. ஆதியில் இருந்தது இருளான சூன்யம்...சுன்யம்னா சலனமற்ற...ஒரு சப்தமில்லா அதுதான் எல்லாவற்றின் கருவறை. எதுவெல்லாம் ஜனிப்பிக்கிறதோ அதுவெல்லாம்...தாய் என்று சொல்வது எல்லாம் பெரும்பாலும் உருவாக்குவதலோடு அரவணைத்தலோடு சேர்ந்துதான் பார்க்கிறோம். பிரபஞ்ச மூலம் தாய். எல்லாவற்றையும் ஜனிப்பித்து, மரணித்து தன்னுள் அடக்கி வியாபித்து நிற்கும் பெருஞ்சக்தி. இந்த மூலத்தின் நிறம் இருளான சப்தமில்ல நிசப்தம். இந்த சாயலைத்தான் நான் இரவுகளில் பார்த்து லயித்துப் போய் அதோடு உறவாடுதல் ஒரு அலாதியான சுகத்தை எனக்கு கொடுத்து இருக்கிறது..உங்களுக்கும் கொடுக்கலாம் கொடுக்காமலும் இருக்கலாம்......அவரவர் மனோநிலை சார்ந்த விடயம் அது. இச்சைகள் தொலைத்த ஞானி போல சப்தங்கள் தொலைத்த இரவுகளை எப்போதும் காதலிக்கிறேன்.நிலவிருந்தால் ஒரு கதை சொல்லும் நிலவற்றிருந்தால் வேறு கதை சொல்லும்..சிரிக்கும் நட்சத்திர கூட்டமோ...தூரத்த