Skip to main content

பாரதியின் கண்ணம்மா...


கண்ணம்மா போல ஒரு பெண் கிடைப்பது மிகக் கடினம்தான். அதுவும் பாரதி போன்ற ஒருவன் கண்ணம்மா என்ற பெண் நிஜத்தில் உடன் இல்லாமல் எவ்வளவு துன்பப் பட்டிருப்பான் என்பதை எண்ணிப் பார்க்கும் போதே பெரும் வலியாய் இருக்கிறது. கண்ணம்மாவைப் பற்றிய கற்பனையோடுதான் பாரதி செல்லம்மாவின் பிடித்திருந்திருக்க வேண்டும். பாவம் செல்லம்மா நொடிக்கொரு முறை திசை திரும்பும் ஏகாந்தக் கனவுகள் கொண்டப் பாரதியோடு அவள் எப்படித்தான் சகித்துக் கொண்டு வாழ்ந்தாளோ...? பாரதி ஒரு முரட்டு மதம் கொண்ட யானை.  திபுதிபுவென்று அவனைச் சூழ்ந்து கொள்ளும் உணர்வுக் குவியல்களுக்கு நடுவே அவன் மூழ்கித் திளைத்துக் கொண்டிருக்கையில் வீட்டில் அரிசி இருக்கிறதா.. இல்லையா? மிளகாய் எப்போது தீர்ந்து போனது...? வீட்டு வாடகை கொடுத்தோமா, இல்லையா என்பதெல்லாம் அற்ப விசயங்களாய்த்தானே தோன்றும்...?

செல்லம்மாவால் பாரதியை எதிர்கொள்ளவே முடியவில்லை.   பாரதி போன்ற மனிதன் இப்போது இருந்திருந்தால் சராசரி பெண்ணொருத்தி குடும்பம் நடத்தி குழந்தை பெற்றுக் கொண்டு சகித்துக் கிடந்திருப்பாள் என்றா நினைக்கிறீர்கள்? பாரதி போன்ற ஒருவனை மணம் முடித்த மூன்றாம் நாளே விவாகாரத்து செய்து விட்டு வேறு வேலை ஏதேனும் பார்க்கச் சென்றிருப்பாள் அவள், காரணம் இந்த உலகம் செல்லம்மாக்களால் நிறைந்தது. திருமணம், வாழ்க்கை, பொருளீட்டல், பிள்ளைகள், பின் அவர்களுக்கான சொத்து சேர்த்தல், சமூகத்தால் கட்டமைக்கப்பட்ட மானம், மரியாதை, எதிர் வீடு, பக்கத்து வீடு, சொந்த பந்தங்கள், விசேஷங்கள் இதற்குள் வாழ்ந்து தொலைக்க வேண்டிய நிர்ப்பந்தம் செல்லம்மாக்களுக்கு இருப்பதில் ஆச்சர்யமில்லைதான் என்றாலும் துரதிர்ஷ்டவசமாக பாரதிகள் அதற்கு சரிப்பட்டு வரமாட்டார்கள்.

மாதமாதம் சம்பளம் வாங்கித் திட்டம் போட்டு செலவு செய்து, சுற்றி இயங்கும் உலகத்தில் எவன் செத்தாலும் பிழைத்தாலும் ஒரு கவலையுமின்றி பக்கத்து வீட்டில் இழவு விழுந்திருந்தாலும் தன் உறக்கத்தைப் பற்றியும் தன் உணவைப் பற்றியும்  மட்டுமே கவலைப்படும் செல்லப்பன்கள்தான் செல்லம்மாக்களுக்கு சரிப்பட்டு வருவார்கள். பாரதியால் செல்லம்மா மிகவும் சிரமப்பட்டது உண்மைதான். பாரதியை தனக்குப் பிடித்த செல்லப்பனாக மாற்ற முயன்று முயன்று அதில் தோல்வியுற்று அதனால் பாரதியைப் பிரிந்து பலநாட்கள் அவள் வாழ வேண்டியதாயும் இருந்தது. அவளைப் பொறுத்த வரைக்கும் அவளது வாழ்க்கை, பிள்ளைகள், குடும்பம் இது பற்றி கவலைப்படாத ஒரு பொறுப்பற்ற கணவன் தான் பாரதி. இந்த சமூகத்தின் முன்னால் பித்தம் தலைக்கேறிய பிழைக்கத் தெரியாத ஒரு மனிதன் பாரதி...அவ்வளவுதான்.

பாவம் பாரதி... அவன் வாழ்ந்து முடிக்கும் வரை அவனை சரியாய்ப் புரிந்து கொண்டு சமூக முன்னேற்றத்திற்கு மட்டும் பயன்பட்டுக் கொண்டிருந்த அந்த காட்டாற்றில் சிறு வாய்க்கால் வெட்டி லெளகீகத்திற்கும் பயன்படுத்திக் கொள்ளும் கண்ணமாவை அவன் கண்டிருக்கவே இல்லை. கண்ணம்மாவை பாரதி தன் கவிதைகளில் மட்டுமே தேடியடைந்தான். அவனுடைய முரட்டுக்காதலை அவளால் மட்டும்தான் எதிர்கொள்ள முடியும். அவள் மட்டும் நிஜத்தில் இருந்திருந்தால் அவனின் பித்து நிலையில் நிரம்பிக்கிடந்த பேரழகினை ரசித்து, அணைத்து ஆசுவாசப்படுத்தி சமகாலத்தில் நிறுத்தி வைத்து பெரும்பயனை இன்னும் அதிகமாக அனைவருக்கு பெற்றுத் தந்திருப்பாள். பாரதியின் கவிதைகள் என்று இன்று நாம் படித்துக் கொண்டிருக்கும் எல்லாமே அவன் பேரறிவுக் கடலின் சிறுதுளிகள்தாம். அவன் புரட்சிக் கவிதைகளையும் பெண்ணடிமைப் பாடல்களையும், நாட்டு விடுதலைப் பாடல்களையும் படைத்துக் கொண்டிருந்த போது....அவன் வீட்டு அடுப்பில் பூனைகள் உறங்கிக் கொண்டிருந்தன.

பசித்த வயிறு பற்றிய கவலைகள் கிடையாது பாரதிக்கு, அவன் கவலை எல்லாம் பசித்திருந்த அவன் கனவுகளைப் பற்றியதுதான். அடுத்த வேளை சோற்றுக்கு அவன் வழியில்லாமல் இருந்த போதுதான்....''வயிற்றுக்குச் சோறிடல் வேண்டும் இங்கு வாழும் மனிதர்க்கு எல்லாம்..." என்று எழுதினான். 

நிமிர்ந்த நன்னடை நேர்கொண்ட பார்வையும்,
நிலத்தில் யார்க்கும் அஞ்சாத நெறிகளும்,
திமிர்ந்த ஞானச் செருக்கும் இருப்பதால்
செம்மை மாதர் திறம்புவ தில்லையாம்...

என்று தனக்குள் இருந்த கண்ணம்மாவின் சாயலைத்தான் அவன் கவிதைகள் என்று படைத்து வைத்தான். பாரதி தன்னுள் படைத்துக் கொண்ட கண்ணம்மாவும் அவளின் மாசற்ற காதலும் இல்லாது போயிருந்திருந்தால் இன்னும் அவன் வாழ்க்கை சிரமப்பட்டிருக்கக் கூடும்.  புறத்தில் எங்கும் காண இயலாத லெளகீக கபடங்கள் அற்ற அவளை நல்ல உயிரே கண்ணமா என்று அதனால்தான் விளித்தான். அவள் யாரோ ஒரு கணவனுக்கு சராசரி மனைவியாக விரும்பாத புத்தம் புதுக் குணங்களும், அறிவும் நிரம்பிய புதுமைப் பெண். பாரதி செல்லம்மாவோடு வேண்டுமானால் குடும்பம் நடத்தி இருக்கலாம் ஆனால் கண்ணம்மாவோடு மட்டும்தான் வாழ்ந்தான். பாரதியின் காதல் எந்த வித எதிர்பார்ப்புகளுமற்றது, அதை நிஜத்தில் ஒரு சராசரிப்பெண்ணால் எதிர் கொள்ளவே முடியாது. நிஜத்தில் யாரோ ஒரு பெண் பாரதியின் காதலை எதிர்கொள்ளும் வாய்ப்பு பெற்றிருந்தாளேயானாள்அவள் மூர்ச்சையாகிப் போயிருப்பாள்.....

ஆனால்.....ஒரு கண்ணம்மா அதைச் சரியாக எதிர்கொள்வாள். அவளுக்குத் தெரியும் பாரதியின் காதல் எத்தகையது என்று...,பாரதி கொடுக்க கொடுக்க வாங்கி நிரப்பிக்கொள்ளத் தெரிந்த அற்புதப் பெண் அவள். பாரதியால் கண்ணம்மாவிற்கு லெளகீகச் சங்கடங்கள் வந்திருக்கவே வந்திருக்காது. கண்ணம்மாவால் பாரதியின் படைப்புலகம் இன்னமும் சிறப்பானதாய் வீரியமிக்கதாய் இருந்திருக்கும். பாரதி தன்னுடைய புறம், அகம் இரண்டிலும் சக்கரவர்த்தியாய் வாழ்ந்திருந்திருப்பான். பாரதியும் கண்ணம்மாவும் கணவன் மனைவியர் அல்லர், அவர்கள் காதலர்கள். கணவன் மனைவி என்ற நியதியே காதலோடு வாழ்வதற்காக உண்டாக்கப்பட்டதுதான் என்னும் போது எப்போதும் காதலோடு இருப்பவர்கள் கணவன் மனைவி என்று தங்களை அறிவித்துக் கொள்ளும் அவசியமற்றுப் போகிறார்கள். 

கண்ணம்மாவின் சுதந்திரமான, சிந்தனையும் பேச்சும், உணர்வுமே பாரதியின் காதல். பாரதியின் கிளர்ந்தெழுந்த ஏகாந்தச் சிந்தனைதான் கண்ணம்மாவின் காதல். இரண்டு உயிர்கள், எதிர் எதிர் துருவங்களை வெவ்வேறு விருப்பங்களை ரசித்து ஏற்றுக் கொள்ளும் இடம் வெகு வசீகரமானது. அந்த வசீகரத்தில் சிக்குண்டு ஆசை தீர கண்ணம்மாவைக் காதலித்து மோனத்தில் மூழ்கிக் கிடந்தான் பாரதி. அவனால் நேரத்திற்கு உண்ண முடியவில்லை, கண்களைத் திறந்து சமகாலத்திற்குள் ஒரு அடி கூட எடுத்து வைக்க முடியவில்லை, அப்படி இந்த லெளகீக உலகத்திற்குள் வர அவனுக்குப் பிடிக்கவும் இல்லை. வாழ்க்கையின் சமன்பாட்டுக்குள் வர முடியாமல் அவன் திணறிய போதெல்லாம்....கண்கள் மூடி....

சுட்டும் விழிச்சுடர் தான் - கண்ணம்மா !
    சூரிய சந்திர ரோ ?
வட்டக் கரிய விழி, கண்ணம்மா !
    வானக் கருமை கொல்லோ ?
பட்டுக் கருநீலப் - புடவை
    பதித்த நல் வயிரம்
நட்ட நடு நிசியில் - தெரியும்
    நட்சத்திரங்களடீ !


என்று கண்ணம்மாவிடம் பேசிக் கொண்டிருந்தான். பெரும் நீட்சியாய் புகழோடு அறிவோடு செழிப்பாய் சென்றிருக்க வேண்டிய பாரதியின் வாழ்க்கை எதார்த்தத்தில் கண்ணம்மாவின் துணையில்லாமல் போனதால் 39 வயதில் மரித்துப் போனது.

எத்தனையோ கனவுகளை தன்னுள் விதைத்து  அதிலிருந்து விளைந்த ஓராயிரம் உணர்வுகளைப் பிழிந்து தமிழ்ச் சமூகத்தின் விசால பேரறிவுக்கு கொடுத்துச் சென்றிருக்கிறான் பாரதி. பாரதி வாழ்ந்த வாழ்க்கையினையும் யாராலும் இனி வாழ முடியாது அவன் புனைந்த கவிதைகளைப் போலவும் ஒருவனாலும் இனி புனைய முடியாது. பாரதியின் மரணம் இந்த லெளகீகச் சங்கடங்களிலிருந்து அவனுக்கு ஏற்பட்ட மிகப்பெரிய விடுபடல். 

உடலால் நம்மை விட்டு நீங்கி இருந்தாலும் தன் ஏகாந்த கனவுலகில்...

கூடிப் பிரியாமலே ஓரி-ராவெலாம்
கொஞ்சிக் குலவி யங்கே
ஆடி விளை யாடியே,-உன்றன் மேனியை
ஆயிரங் கோடி முறை
நாடித் தழுவி மனக்-குறை தீர்ந்து நான்
நல்ல களி யெய்தியே
பாடிப் பரவசமாய்-நிற்கவே தவம்
பண்ணிய தில்லை யடி....

என்று கவிகள் பல பாடி தன் நித்யக் காதலியான கண்ணம்மாவுடன் என்றென்றும் ஜீவித்துக் கொண்டுதானிருப்பான் அந்த முண்டாசுக் கவி.



தேவா சுப்பையா...











Comments

பாரதியின் காதல்... கண்ணம்மா... செல்லம்மா... லௌகீக வாழ்க்கை என கட்டுரையில் மகாகவியைக் கரைத்து குழைத்து வைத்திருக்கிறீர்கள் அண்ணா...

பார்த்தேன்..
சித்தேன்..
தித்திப்பை உணர்ந்தேன்...

அருமையான கட்டுரை...
வித்தியாசமான பார்வை...
வாழ்த்துக்கள்...

Popular posts from this blog

ஆனந்த யாழை மீட்டுகிறாய்.....!

ஒரு அடைமழை நாளில் அதன் சாரலை வாங்கிக் கொண்டு வாசலோரம் அமர்ந்திருக்கையில் கிடக்கும் சுகமொன்றை நீ பிறந்த அன்று உணர்ந்தேன் என் மகளே...! கனவுகளோடு வாழ்க்கையைத் தொடங்கியவனின் மடியில் வந்து விழுந்த கவிதையொன்று என் கண் முன்னே வளர்ந்து நின்று அன்பினால் என்னை ஆளும் விந்தையொன்றை காலம் எனக்கு சமைத்துக் கொடுத்ததடி பெண்ணே உன் வடிவில்..! உன் செல்லக் கோபங்களும், தொடர்ச்சியான கேள்விகளும், ஆளுமையான அதிகாரமும் தீர்ந்தே போகாத நேசமும் என்று இறவனின் கரங்கள் நேரடியாய் என்னை ஆசிர்வதிக்கும் அலாதி சுகத்தை நீதானடி எனக்கு எப்போதும் கொடுத்துக் கொண்டிருக்கிறாய்... ஜடை பின்னுமளவிற்கு உனக்கு முடி வளர்ந்திருந்த தினமொன்றில் நீ கவிதையாய் தலை துவட்டிக் கொண்டிருந்த அந்த கன்னிக்காட்சியை என் விழிகள் விரிய பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்....உன்னை இழுத்து அணைத்து உச்சி முகர்ந்து உனக்கான முதல் ஜடையை ஆசையாய் நான் பின்னிப் பார்க்கையில் ஆசையாய் தாயொருத்தி முதன் முதலாய் தன் குழந்தைக்கு முலை பொறுத்தி பாலூட்டும் சுகமொன்றை உணர்ந்தேன் என் மகளே...! உன் பிஞ்சு விரல்களில் நான் நகம் நறுக்கும் தருணங்களில் எல்

இரவு...!

இரவுகளின் நீட்சிகள் படம் போல பகலிலும் தொடரும் ஒரு அற்புத அனுபவம் வாய்த்திருக்கிறதா உங்களுக்கு...? ஆமாம் இரவு எப்போதும் அலாதியானது...அதுதான் சத்தியத்தின் முகமும் கூட..வெளிச்சத்தின் மூலம் இருள்....! எல்லா ஒளிகளின் கருவறை. ஆதியில் இருந்தது இருளான சூன்யம்...சுன்யம்னா சலனமற்ற...ஒரு சப்தமில்லா அதுதான் எல்லாவற்றின் கருவறை. எதுவெல்லாம் ஜனிப்பிக்கிறதோ அதுவெல்லாம்...தாய் என்று சொல்வது எல்லாம் பெரும்பாலும் உருவாக்குவதலோடு அரவணைத்தலோடு சேர்ந்துதான் பார்க்கிறோம். பிரபஞ்ச மூலம் தாய். எல்லாவற்றையும் ஜனிப்பித்து, மரணித்து தன்னுள் அடக்கி வியாபித்து நிற்கும் பெருஞ்சக்தி. இந்த மூலத்தின் நிறம் இருளான சப்தமில்ல நிசப்தம். இந்த சாயலைத்தான் நான் இரவுகளில் பார்த்து லயித்துப் போய் அதோடு உறவாடுதல் ஒரு அலாதியான சுகத்தை எனக்கு கொடுத்து இருக்கிறது..உங்களுக்கும் கொடுக்கலாம் கொடுக்காமலும் இருக்கலாம்......அவரவர் மனோநிலை சார்ந்த விடயம் அது. இச்சைகள் தொலைத்த ஞானி போல சப்தங்கள் தொலைத்த இரவுகளை எப்போதும் காதலிக்கிறேன்.நிலவிருந்தால் ஒரு கதை சொல்லும் நிலவற்றிருந்தால் வேறு கதை சொல்லும்..சிரிக்கும் நட்சத்திர கூட்டமோ...தூரத்த

குணா....!

இந்தப் படம் வந்த 1992ல் எனக்கு பைத்தியக்காரத்தனமான படமாகத் தோன்றியது. முழுப்படமும் அபத்தமாய் தெரிந்தது. குணாவுக்கும் அபிராமிக்குமான காதல் காட்சிகள் மட்டும் கொஞ்சம் சலிப்பில்லாமல் தோன்றியது. மற்றபடி சுத்தமாய் பிடிக்காத ஒரு திரைப்படமாய்த்தான் குணா எனக்கு இருந்தது. காலங்கள் கடந்து இங்கும் அங்கும் பயணித்து ஏதேதோ காரியங்கள் அழிந்துபோய் காரணங்களை பிடித்துத் தொங்கிக் கொண்டிருந்த ஒரு உன்மத்த நிலை ஓய்ந்து போய் குணாவை இப்போது பார்க்கும் பொழுதுதான் புரிகிறது ஜீனியஸ் என்ற வார்த்தையின் அர்த்தம் என்னவென்று. கமல்ஹாசன் என்னும் நடிகனுக்குள் இருக்கும் தேடல்தான் நிஜமான ஆன்மீகமாய் இருக்க முடியும் ஆனால் அதை கமல் ஆன்மீகம் என்று ஒத்துக் கொள்ளமாட்டார். ஆன்மீகம் என்ற பதம் இப்போது எங்கெங்கோ யார் யாருக்கோ வெவ்வேறு காரணங்களுக்காகப் பயன்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் இந்தக் காலச்சூழலில் எனக்கும் கூட இந்த ஆன்மீகம் என்ற வார்த்தைப் பயன்பாடு கொஞ்சம் குமட்டிக் கொண்டுதான் வருகிறது. தேடலில் இருப்பவர்கள் தேடிக் கொண்டிருப்பவர்கள், இது எதனால், இதன் காரணம் என்ன? எனக்கு இப்படித் தோன்றுகிறதே ஏன்?  இந்த உடலுக்குள் தோன்றும் பல